آنها مالک این فروشگاه ها می باشند و آنها را اداره می کنند. بر حسب عادت تعریفی که دولت ایالات متحده آمریکا از واحدهای تجاری کوچک می نماید در مورد فروشگاه هایی اطلاق می شود که تعداد کارکنان آن به کمتر از 500 نفر برسد.

جوزف شامپیتر یک اقتصاددان اتریشی در نخستین سال های دهه 1940 ابراز داشت که راه سیستم اقتصادی سالم به وسیله «هیجان های دائمی و خلاق مخرب» سد می شود. این گفتار به درستی بیانگر دنیای صنایع کوچک امروزی است. فرآیند خلق سازمان های جدید را کارآفرینی می نامند. البته نباید مدیریت یک موسسه تجاری کوچک را با روح کارآفرینی اشتباه گرفت. به دلیل آنکه همه مدیران موسسات تجاری کوچک کارآفرین نیستند. شامپیتر معتقد است که خلاقیت، روحی است که در کارآفرینی دمیده می شود و نوآوری جزئی از فرآیند کارآفرینی است. هم خلاقیت و هم نوآوری، از اجزای جدا نشدنی کارآفرینی اند و به      گفته ی پیتردارکر، وجود نوآوری در کارآفرینی به قدری ضروری است که می توان ادعا کرد کارآفرینی بدون آن وجود ندارد و خلاقیت نیز بدون نوآوری نتیجه ای در پی ندارد. به عبارت دیگر، ارتباط این سه عنصر، زنجیره ای را تشکیل می دهد که آن را زنجیره کارآفرینی می گویند.

فرصت های مسیر پیشرفت در سازمان های کوچک: بررسی دو نکته (افسانه) با استفاده از تجربیات و تحقیقات سایر کشورها اهمیت دارد.

1 – افسانه ورشکستگی

2- افسانه مشاغل کم درآمد. بعضی از گفته ها و باورهای غلط در صورت تکرار زیاد، ممکن است به منزله واقعیت پذیرفته شود. در زمینه نرخ شکست واحدهای اقتصادی کوچک و میزان ایجاد شغل از طریق آنها، چنین وضعیتی رخ داده است.

معنی کارآفرینی

توانایی در به کارگیری عوامل تولید (زمین، نیروی کار و سرمایه) از ویژگی های کارآفرینان است. آنها با  استفاده از این عوامل اقدام به تولید کالاها و خدمات جدید می کنند. یک کارآفرین (نوآور) فرصت هایی را به تصویر در می آورد که سایر مدیران اجرایی    شرکت ها هم آنها را می بینند، ولی به آنها توجهی نمی کنند. کارآفرینان از اطلاعاتی استفاده می نمایند که برای تولید چیزی جدید در اختیار همگان قرار دارد.

نکته: کارآفرینی: فراگرد شکار فرصت ها به وسیله افراد بدون در نظر گرفتن منابع موجود  در اختیار آنها می باشد.

نکته: کارآفرینی سازمانی: کسی که در داخل یک سازمان، محصولات، فعالیت ها و فن آوری های جدید را کشف می کند و به بهره برداری می رساند.

انواع رهیافت های کارآفرینی:

1 – رهیافت  محتوایی یا صفات مشخصه: هدف این رهیافت، متمایز ساختن کارآفرینان از غیر کارآفرینان و تعیین قلمرو مطالعه ویزگی های شخصیتی و روان شناختی کارآفرینان است. بر اساس این رهیافت، مهمترین ویژگی های شخصیتی که برای کارآفرینی ضرورت دارند عبارتند از: نیاز به توفیق طلبی، تمایل به قبول مخاطره، برخورداری از مرکز کنترل درونی، داشتن روحیه خلاق و تحمل ابهام.

2 – رهیافت فراگردی یا رفتاری: هدف از به کارگیری رهیافت فراگردی، متمرکز شدن بر شناسایی کارکردها و فعالیت های کارآفرینان و تبیین ماهیت کارآفرینی است. در قلمرو مطالعه این رهیافت، بررسی همه عوامل اثرگذار در تاسیس یک شرکت جدید، مانند محیط، فرد، فراگرد و سازمان مدنظر قرار می گیرد.

تفاوت کارآفرینی با مدیریت: «پال اچ ویلکن» می گوید کارآفرینی مستلزم ایجاد تغییرات در تولید است، در حالی که مدیریت مستلزم ایجاد هماهنگی در فرآیند تولید می باشد. او می گوید: «کارآفرینی یک پدیده گسسته است و موجب تغییر درفرآیند تولید می شود ... و سپس ناپدید می گردد تا این که یک بار دیگر موجب ایجاد تغییراتی شود».

کارآفرینی بیش از هر چیز با تغییر سروکار دارد. «پیتر دراکر»، یک صاحب نظر در مدیریت در عصر حاضر چنین می گوید: «کارآفرینان تغییر را به عنوان یک پدیده بهنجار و سالم می انگارند. معمولا آنها موجب ایجاد تغییرات می شوند (یعنی معمولا آنها مخترع نیستند). ولی یک کارآفرین همیشه در پی تغییر است، در برابر آن واکنش نشان می دهد و چون فرصتی پیش آید از آن  بهره برداری می کند. ولی این گفته ها به «شامپیتر» تعلق دارد. یعنی همان اقتصاددانی که واژه یا اصطلاح «کارآفرینی» را مطرح ساخت. در واقع، از نظر «شامپیتر » تمام فرآیند تغییر اقتصادی به شخصی بستگی دارد که موجب ایجاد آن می شود (کارآفرین یا نوآور).

فایده های کارآفرینی

کارآفرینی دست کم، برای جامعه سه فایده دارد: باعث افزایش رشد اقتصادی می شود، بهره وری را بالا می برد و باعث بوجود آمدن فن آوری کالاها و خدمات جدید و جوان شدن بازار رقابت می شود.

1 – رشد اقتصادی: یکی از دلایل که اقتصاددانان به شرکت ها و سازمان های تازه تاسیس و کوچک توجه نمودند، این بود که این شرکت ها و سازمان ها موجب بوجود آوردن مشاغل بیشتری در سیستم اقتصادی آمریکا می شدند.

2 – بهره وری: بهره وری یعنی توانایی در به کارگیری مقدار کمتری نیروی کار و سایر مواد مصرفی و ارائه تولید یا ارائه خدمات بیشتر

اصولا بهره وری به بهبود فنون یا تکنیک های تولید مربوط می شود و این کار به نظر «جان کندریک» از وظایف اصلی کارآفرینی است، البته با هدف پیشرفت یا شکوفایی سیستم اقتصادی، دو کلید اصلی در افزایش بهره وری همانا تحقیق و توسعه و سرمایه گذاری در ماشین آلات جدید می باشند. با توجه به دیدگاه کندریک، رابطه ای نزدیک یا تنگاتنگ بین تحقیق و توسعه و برنامه های سرمایه گذاری وجود دارد و در هر مورد کارآفرینی نقش اصلی ایفا می کند.

رابطه ای نزدیک یا تنگاتنگ بین تحقیق و توسعه و برنامه های سرمایه گذاری وجود دارد و در هر مورد کارآفرینی نقش اصلی ایفا می کند.

3 – فن آوری، محصولات و خدمات جدید: یکی دیگر از نتیجه های وجود رابطه یا پیوند بین کارآفرینی و پدیده تغییر، نقشی است که کارآفرینان با ارائه فن آوری های نوین یا تولید محصولات و ارائه خدمات جدید ایفا می کنند. گاهی یک کارآفرینی موجب نوآوری های دیگری می شود. مهم ترین و مشهورترین نمونه ای که می توان ارائه کرد، مربوط به انقلاب صنعتی است که در نیمه دوم قرن هجدهم رخ داد.

4 – تغییر در بازار: کارآفرینان آب های رقابت را که در جوی های بازار روان است بر هم می زنند. یک صاحب نظر به نام    «سلطان آکز» واحدهای کوچک تجاری را که بوسیله کارآفرینان تاسیس می شود                                                                         «عامل تغییر در یک سیستم اقتصاد مبتنی بر بازار» نامید.

کارآفرینان

نتیجه پژوهش ها نشان داده است که عوامل اجتماعی و روانی به اضافه صلاحیت ها و شایستگی های ممتاز از ویژگی های کارآفرینان است.

عوامل روانی

شاید نخستین و مطمئن ترین تئوری درباره ریشه های روانی کارآفرینان، در دهه 1960 به وسیله «دیوید مک کللند» ارائه شده باشد. او دریافت افرادی که خط مشی خود را بر کارآفرینی می گذارند (مثل فروشندگان) بیش از حد جاه طلب و در یی ترقی و پیشرفت دائمی یا بسیار بلند پرواز هستند و این ها از نظر روانی احساس نیاز می کنند که همواره باید به موفقیت های بزرگی دست یابند.

ابعاد و ویژگی های کارآفرینان: «توماس بگلی» و «دیویدپی بوید» پنج بعد از ویژگی های کارآفرینان را بدین صورت بیان       می کنند:

1) نیاز به کسب موفقیت

2) مرکز کنترل درونی

3) تحمل ریسک بالا

4) توانایی رویارویی با وضعیت مبهم

5) داشتن شخصیت و رفتار از نوع A

نکته: «الن فاگنسون» به تفاوت بین کارآفرینان و مدیران از زوایه ای دیگر نگاه می کند. او دریافته است که کارآفرینان برای چیزهایی مانند احترام شخصی، آزادی، احساس داشتن توانایی در تکمیل نمودن کارها و شیوه زندگی هیجان انگیز ارزش زیادی قائل هستند. از سوی دیگر مدیران می کوشند به دوستی حقیقی، خردگرایی، رستگاری و خوشی و تفریح اهمیت بیشتری بدهند.

عوامل اجتماعی

اغلب اعضای گروه های اقلیت چنین احساس می کنند که کارفرمایان، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، درباره آنان تبعیض قائل می شوند.

برخی از گروه های اقلیت برای اینکه در فرهنگ سازمانی یا شرکت مربوطه بتوانن موفق شوند باید «روح خود را بفروشند» یعنی هویت جنسی، قومی و نژادی خود را از دست بدهند یا از آن دست بردارند.

این رفتارهای استیصال آور باعث شده است که بسیاری ار اعضای گروه های اقلیت دست به کارهای جدید بزنند و به گونه ای درصدد تامین خواست ها و نیازهای خود برآیند (نوعی خلاقیت یا نوآوری کنند). این میل یا علاقه واز سوی دیگر به کارآفرینی باعث شده است که شاهد کارآفرینان زیادی از بین گروه های اقلیت باشیم.

موانعی که بر سر راه کارآفرینی وجود دارند:

پی بردن به یک نیاز و داشتن نظری ویژه برای تامین آن نیاز نمی تواند مبنایی چندان قوی برای تاسیس و راه اندازی یک سازمان جدید باشد، به ویژه اگر این سازمان از تظر سرمایه با مشکل مواجه باشد و باید پول هایی را قرض بگیرد. بیشتر شرکت هایی که موفق بوده اند (کارآفرینان موفق) توانسته اند یک طرح تجاری خلق کنند، یعنی یک سند رسمی که در برگیرنده نکات زیر است:

مامورین سازمان، شرحی از محصولات یا خدماتی که ارائه خواهند شد، تجزیه و تحلیل بازار، پیش بینی های مالی یا                       برنامه ریزی های مالی و شرحی از روش ها مدیریت که به منظور تامین هدف های شرکت طرح ریزی شده اند.

چرا برخی از سازمان های تازه تاسیس (نوآور) با شکست مواجه می شوند؟ کارل وسپر می گوید که شناخته ترین دلیلی را که ارائه می کنند عبارت است از نشناختن اصل یا مفهوم حیات بخش، دلیل دیگر ناآگاهی و نداشتن اطلاعات لازم درباره بازار است.

نکته: رقابت شدید از جانب شرکت های بزرگ به صورت مانعی عمده و بازدارنده بر سر راه یک کارآفرین قرار می گیرند.